De slag bij Sekigahara in bewegend beeld

De slag bij Sekigahara

In de 16e eeuw is Japan opgebouwd uit losse rijkjes, bestuurd door daimyo, Japanse krijgsheren die tot de samoeraiklasse behoren. In de loop van de eeuw vindt een groepering van macht plaats. Wanneer Oda Nobunaga in 1573 de Ashikaga Shogun verslaat zet Toyotomi Hideyoshi de vereniging voort.

Wanneer hij in 1598 sterft is zijn zoon Toyotomi Hideyori en opvolger pas vijf jaar oud. Om die reden heeft Hideyoshi vlak voor zijn dood vijf regenten benoemd. Dat zijn Maeda Toshiie, Uesugi Kagekatsu, Mori Terumoto, Ukita Hideie en Tokugawa Ieyasu. Deze laatste zou al snel het gezag van Hideyori ondergraven.

Uiteindelijk komen de regenten in twee kampen tegenover elkaar te staan; het oostelijke deel onder Ieyasu en het westelijke deel onder Ishida Mitsunari, die trouw is gebleven aan Hideyori.

Legers raken slaags bij Sekigahara

Op 21 oktober 1600 (ofwel het Japanse jaar Keichō 5, in de negende maand op de vijftiende dag) raken de legers slaags bij Sekigahara. Dit ligt twintig kilometer ten oosten van het Biwameer. Beide legers hebben 80.000 man op de been. Een troepenmacht van 40.000 man onder Tokugawa Hidetada, een zoon van Ieyasu, komt niet op tijd. Bovendien loopt Otani Yoshitsugu over naar het westelijk kamp.

Ieyasu heeft echter Kobayakawa Hideaki laten ompraten. Om deze hier aan te herinneren, opent hij de slag met een aanval van zijn haakbusschutters op de troepen van Kobayakawa. Die kiezen de kant van het oostelijk leger en vallen de overloper Otani aan. Het westelijk leger onder Ishida wordt verslagen en een deel van de westelijke daimyō vindt de dood. Als Tokugawa Hidetada ten slotte met zijn troepen op het strijdtoneel arriveert, is de slag al voorbij.

Na de slag bij Sekigahara

Na afloop van de slag past Tokugawa het verdeel-en-heers principe toe. Hij verdeelt het gebied van de gedode daimyo’s onder de overwinnaars. Door echter ook de westelijke daimyō die de slag hebben overleefd, de Tōzama daimyō, gebied te schenken, weet hij ze aan zich te binden en voorkomt hij dat de oostelijke daimyo te machtig worden. Zo blijft hij zelf de machtigste man van Japan en in 1603 vestigt hij het Tokugawa-shogunaat.

Met Toyotomi Hideyori rekent hij in 1615 af. Hij belegert en verwoest diens kasteel te Osaka, waarbij Hideyori en zijn vrouw Yodo harakiri plegen. Ieyasu laat vervolgens Hideyori’s beide kinderen onthoofden, waarmee er een einde komt aan de Toyotomi dynastie.

Op Japanse kamerschermen

Op Japanse kamerschermen met 6 panelen werden in de 18e eeuw scènes van deze veldslag afgebeeld.

Deze replica uit 1854 reconstrueert de originele Hikone-jō Bon Sekigahara Kassen Byōbu door Sadanobu Kanō uit de jaren 1620 en was daarna een schat van de Heer Li van Hikone.

Kassen Byōbu Japans scherm met de slag om Sekigahara. Deze lay-out wordt als zeldzaam beschouwd omdat het de enige van de vele Sekigahara-schermen is die het slagveld vanuit het noorden laat zien. Uit de collectie van het Historisch museum van de stad Gifu.

De slag van Sekigahara tot leven gebracht

In een moderne installatie heeft videograaf Yusuke Shigeta pixelanimatie gebruikt om de strijd te reconstrueren zoals afgebeeld op het kamerscherm uit het Historisch museum van Osaka. Door van het natuurlijke landschap, dat nog steeds bestaat, details toe te voegen op het oude slagveld. Het is een schitterend gezicht om de legers te zien bewegen op het slagveld.

Dit kunstwerk is momenteel te zien op de internationale luchthaven Chubu Centrair. De Japanse Chubu-regio is de plek waar enkele van de beroemdste samoerai ooit hebben geleefd.

Sekigahara-Sansui-zu-Byobu

Met de titel ‘Sekigahara-Sansui-zu-Byobu’ (vouwscherm van geschilderde Sekigahara-landschappen), maakt het kunstwerk deel uit van ‘Culture Gate to Japan‘. Als gevolg van de pandemie komen er minder mensen op de luchthavens. Met dit initiatief worden de luchthavens omgevormd tot musea. Alle illustraties zijn online beschikbaar en kunnen worden bekeken op de officiële website. Het kunstwerk blijft naar verwachting in ieder geval tot september 2021 in het echt te zien.

Bron: Wikipedia