Didie Schackman – op zoek naar een lege mind

Hoe vind ik rust in mijn hoofd? Wat kan ik doen om mijn mentale gebabbel te stoppen? Die vraag wordt regelmatig gesteld aan Didie Schackman. Geïnspireerd door zenleraar Thich Nhat Hanh organiseert zij nu eigentijdse zen retraites in Nederland. Een dag om mensen te inspireren de vrijheid in hun gedachten en lichaam te vinden. Het zaadje voor deze onderneming is jaren geleden geplant in Japan, toen zij als zestienjarige de grote Boeddha van Kamakura bezocht.

Terugkijkend op mijn kindertijd begrijp ik nu pas waarom het zen boeddhisme zoveel invloed op mij heeft gehad. Het was vaak onrustig in huis door de spanning tussen mijn ouders. Dan trok ik mij terug op mijn slaapkamer om te wachten tot het weer stil werd in huis. Ik begreep niks van hun ruzies en wilde er van alles over vragen, maar ik durfde niet. Ik bleef op mijn kamer totdat het geschreeuw voorbij was om met een glimlach naar beneden te komen en iedereen weer op te vrolijken. Dat ging me goed af, maar verwarde me ook. Ik was immers verdrietig, begreep er allemaal niks van, maar maakte tegelijkertijd grapjes om anderen blij te maken. Dat zorgde voor spanning in mijn hoofd en een wirwar aan gedachten die niet in lijn waren met mijn gevoel. Je zou kunnen zeggen dat ik een hoog sensitieve puber was geworden, al heb ik niet veel met labels. Ik was gewoon emotioneel compleet uit balans.

Op mijn zestiende stond ik oog in oog met de grote Boeddha van Kamakura. Ik herinner me hoeveel rust die aanblik mij gaf en ook het tempelcomplex nabij Tokyo, al kon ik het boeddhisme nog niet goed plaatsen in mijn leven als zestienjarige puber. Ik was in Japan op uitnodiging van een Aziatische kledingfabrikant die westerse modellen zocht voor een catalogus. Samen met vijf andere jongens en meiden was ik geselecteerd voor deze opdracht. Een prachtig avontuur waar ik geweldige herinneringen aan bewaar. Ik at er mijn eerste sushi, bezocht de waanzinnige wereld van Disneyland in Japan en leerde Japanse etiquette kennen tijdens officiële diners.

Jaren later kwam het boeddhisme opnieuw in mijn leven kwam. Eind twintig keek ik films over Tibet en bestudeerde ik steeds vaker boeken over boeddhisme. Ik voelde me thuis bij de inzichten van deze stroming, die mij liet inzien dat ik elke dag gelukkig kon zijn. En dat deed me goed, want nog steeds was ik erg onrustig in mijn hoofd; de spanning uit mijn jeugd en ook in mijn latere leven met eigen relaties, had ik nog geen plek weten te geven. Het boeddhisme leerde mij dat mediteren en bewust ademhalen behulpzaam waren om tot rust te komen. Dat ik mezelf kon helen door te leren in het moment te zijn en dat ik zo mijn onrustige geest tot bedaren kon brengen. Op mijn dertigste reisde ik twee weken door Tibet om daar het hart van het boeddhisme te ervaren en enkele jaren later bezocht ik het boeddhistische klooster van zen leraar Thich Nhat Hanh om mindfulness te beoefenen. Zijn verhalen en inzichten gaven me zoveel steun in onrustige tijden, dat ik al zijn werk ging bestuderen inclusief zijn prachtige kalligrafische geschriften. Zijn kalligrafie opende mijn gedachten en bood nieuwe mogelijkheden. Want ook door creatief bezig te zijn – in mijn geval schrijven en fotografie – ontstond nieuwe ruimte voor stilte in mezelf. Zelfs ondernemen kon een vorm van meditatie zijn, zolang ik mijn aandacht maar op de activiteit richtte.

Ik voelde me steeds vrijer in mijn gedachten en genoot vaker van de momenten waarop ik intens gelukkig kon zijn. In die periode ging ik me – als marketingadviseur – ook richten op organisaties die vanuit compassie actief waren zoals Fairtrade Nederland en het Radboudumc Centrum voor Mindfulness. Ook zette ik mij in voor verschillende boeddhistische media en de stichting Save Tibet voor het behoed van de boeddhistische cultuur en tradities. Omdat ik veel schreef over mijn persoonlijke zoektocht naar rust én had gevoeld wat nodig was voor een mindfulle ervaring, ging ik eendaagse retraites in Nederland organiseren. Daarnaast gaf ik mensen de mogelijkheid een meerdaagse retraite in Frankrijk te volgen met een bezoek aan het zenklooster waar ik me zo gelukkig en vrij had gevoeld. En dat doe ik nu nog steeds, om compassie en bewustwording in de samenleving te brengen, iets dat we nu zo hard nodig hebben.

Het is wonderlijk hoe alles nu is samengekomen, vanuit een onrustige jeugd via Japan en het boeddhisme tot de eigentijdse retraites die ik nu organiseer. Ook ben ik trots op een partnerschap dat ik dit jaar ben aangegaan met een nieuw zencentrum nabij Nijmegen. Daar ga ik dagretraites houden in een moderne zendo middenin een natuurpark met verschillende ervaren zenleraren. Dit zijn mensen die net als ik middenin het leven staan, creatief werken, en tegelijkertijd de innerlijke balans bewaken door samen te mediteren. Het meisje van vroeger heeft haar thuis gevonden, in de wereld van zen.

www.didie.nl